Al van kleins af aan is het mijn droom om moeder te worden. Ik kon dagen met poppen spelen, in bad doen, voeden en natuurlijk overal mee naartoe slepen. Eind vorig jaar besloten we de stap te wagen en heb ik mijn spiraaltje eruit laten halen.

Ik liet begin november 2020 mijn spiraaltje eruit halen en na 2 weken werd ik ‘ongesteld’ en ben ik begonnen met tellen van mijn cyclus. Later bleek dit nog ‘onttrekkingsbloed’ te zijn na het verwijderen van mijn spiraaltje. Je snapt dat ik natuurlijk helemaal verkeerd aan het tellen was in mijn cyclus door de ‘ongesteldheid’ en mijn vruchtbare dagen volledig verkeerd aan het inschatten was. Om mijn cyclus bij te houden gebruikte ik de app: menstruatiekalender – cyclus. In deze app kan je precies aangeven hoelang je gemiddelde cyclus is en hoeveel dagen je gemiddeld ongesteld bent. De app berekent dan voor je wat je meest vruchtbare dagen zijn. Daarnaast heeft de app nog heel veel andere tools zoals bijvoorbeeld een dagboek-functie waarin je kan aangeven wat je ‘mood’ was op die dag en of je kwaaltjes hebt zoals acne, rugpijn, hoofdpijn, etc.

Door het verkeerd tellen in mijn cyclus, het in december niet ongesteld worden (is heel normaal dat je cyclus weer even op moet starten na het verwijderen van een spiraaltje) en jezelf gek maken met gedachten als ‘voelt mijn lichaam anders?’ dacht ik dat het meteen ‘raak’ was. En toen ik 5 dagen ‘overtijd’ was (dat dus helemaal niet bleek te zijn) hebben wij samen een zwangerschapstest gedaan en je kan de uitslag raden… ik was niet zwanger.

Ik voelde me even mega verdrietig omdat ik het natuurlijk zo erg hoopte maar kon het ook goed relativeren. Omdat ik in december niet ongesteld ben geworden was het heel lastig om nu mijn cyclus te ontdekken en hebben we het ‘losgelaten’ toen mijn volgende echte ongesteldheid zodat we vanaf dat moment een officieel meetpunt hadden.

Uiteindelijk werd ik weer voor het eerst ongesteld in februari en voelde ik een golf van opluchting door mij heen gaan. Ik ben nog nooit zo blij geweest om bloed in mijn ondergoed te ontdekken (dat ik dat toch nog eens zou zeggen..). We telde mijn cyclus uit, gebruikte ovulatietesten in de desbetreffende week en hierdoor kon ik mijn meest vruchtbare dag er heel duidelijk uit halen.

Sommige stellen voelen ovulatietesten als een druk maar ik merkte dat het mij heel veel rust gaf omdat ik er in de eerste maand volledig langs had gezeten en ik door het gebruik van een ovulatietest toch een soort van bevestiging had dat mijn telling goed zat.

Week 0-4

Eigenlijk zijn de eerste 4 weken een beetje een cadeautje. Je zwangerschap begint te lopen op de eerste dag van je laatste ongesteldheid en op de dag dat ik ontdekte dat ik zwanger ben, was ik volgens de telling dus ook al +/- 4 weken zwanger.

6 maart 2021

Zaterdagochtend, 6 maart 2021 en omdat ik twee dagen overtijd was hebben we besloten om een zwangerschapstest te doen. Hup naar het toilet, ochtendurine en de test op z’n kop tussen ons in. ‘Zijn de 5 minuten al voorbij?’ vroeg ik met een zenuwachtige stem aan René. ‘Laten we nog één minuut wachten voor de zekerheid..’ gaf René aan en dan duurt één minuut zo lang!

‘Klaar voor?’ en na een goedkeurend knikje van René draaide ik de zwangerschapstest om. Overduidelijk .. twee streepjes! Een schok van vreugde, verbijstering, ongeloof en adrenaline schoot door mij heen en voelde mijn tranen al opkomen. Het is gelukt! We zijn zwanger!

We hebben die hele zaterdag een beetje in ongeloof geleefd en ik denk dat ik wel 30 keer de test hebt gecheckt of er nog wel steeds twee streepjes stonden. Om er 100% zeker van te zijn dat ik zwanger was heb ik bij de drogist nog een Clearblue test gekocht waar na testen ook in letters geschreven stond .. ZWANGER! Oké, nu konden we het pas echt geloven.

Week 4-8

Op de woensdag na de ontdekking dat ik zwanger was kwam mama een dag naar Zwolle en ik heb me de heeeeele dag in moeten houden. Ik had het haar meteen zo graag willen vertellen maar voelde ook onzekerheid waardoor ik de echo van de 8 weken wilde afwachten en haar dan heel graag samen met mijn vader en broertje wilde verrassen.

In week 5 kreeg ik bloedverlies en bedacht me natuurlijk meteen allemaal erge scenario’s. Ik ben nog nooit zo onzeker geweest over mezelf en over mijn lichaam. Ik weet heel goed dat als het fout gaat, dat het fout gaat maar de hoop is zo groot dat je dat op dat moment niet wilt denken. Ik heb, omdat het zondag was, meteen het noodnummer van de verloskundige gebeld en zij gaven aan dat ze op dat moment nog niets voor mij konden doen. Bij net 5 weken zwangerschap is het vruchtje nog niet goed zichtbaar via een echo en er is nog geen hartslag dus een echo kon mijn onrust niet wegnemen. Het was afwachten …

Gelukkig is het bloedverlies de volgende dag weer gestopt maar de onzekerheid bleef en de dagen kropen voorbij tot onze eerste echo bij 8 weken.

Week 8-12

Op 6 april 2021 hadden we eindelijk onze eerste echo en ik was de hele week mega zenuwachtig voor dit moment tot een paar uur voor de echo. Ik kreeg opeens een heel sterk gevoel dat het goed was en mijn zenuwen zakte weg. En mijn gevoel zat juist… we zagen een piepklein kindje in mijn buik zitten. Toen ik het hartje zag op de echo van onze baby, rolde de tranen over mijn gezicht van opluchting.

Deze echo was voor ons het startsein om onze ‘inner circle’ het goede nieuws te vertellen van onze zwangerschap en over deze momenten had ik al 1000 keer gedroomd. René werkt als motion designer en maakt dus animatie-video’s. Geregeld deelt hij een filmpje met familie en vrienden om zijn werk te laten zien. Voor ons was dit een hele leuke dekmantel om onze familie en vrienden te verrassen. We maakte samen een filmpje met een aftelklok (seconde, uren, dagen, weken en maanden) en daarna kwam onze foto in beeld met de zwangerschapstest. We introduceerde het filmpje als zijnde een ‘spannend en langlopend project’.

En wauw .. elke moment in deze bekendmaking naar dierbaren was speciaal. Het was nog 100 keer intenser dan dat ik me vooraf had kunnen voorstellen. Het moment met mijn eigen ouders en broer vond ik het meest speciaal. Hun mogen vertellen dat zij opa, oma en oom worden was zo bijzonder. Mama heeft de eerste 2 minuten alleen maar ‘echt?’ ‘echt?’ ‘echt?’ geroepen en het nieuws moest echt even landen.

In de weken daarna hebben we het aan steeds meer mensen verteld die dichtbij ons staan en elke keer met zo’n bijzondere kriebel in mijn buik.

Helaas heb ik in week 8 tot 12 (en nu helaas nog steeds) regelmatig helderrood bloedverlies gehad en dit waren telkens weer zulke spannende momenten. Je komt steeds dichtbij die 12 weken grens, waar de kans op een miskraam steeds kleiner wordt, maar het wordt ook steeds echter en je bent telkens zo bang dat het fout gaat. Gelukkig mocht ik bij elk telefoontje na bloedverlies meteen naar de verloskundige komen en heeft ze ons op dat moment gerust kunnen stellen met een echo.

Naast mijn bloedverlies heb ik in de eerste 12 weken flink wat zwangerschapskwaaltje gehad zoals hele pijnlijke borsten, een vieze smaak in mijn mond, misselijkheid (zo tussen 16:00 en 20:00 uur) en heeeeeel weinig energie maar alles voor het kindje in mijn buik.

Met 12 weken hadden wij onze termijnecho en werd de uitgerekende datum vastgesteld. Hierover vertel ik in mijn 2e trimester blog.