Ilse is getrouwd (officieel geregistreerd partner) met Ronald en samen hebben ze drie kinderen: Guus, Meike en Noud. Ze wordt helemaal zen van ‘freubelen en knutselen’ en dat is haar manier om te ontstressen. Ze heeft van haar hobby haar werk kunnen maken … en dat is iets waarvan ze dacht dat het haar nooit zou lukken. Meer van Ilse? Bekijk haar Instagram.

Zorgen dat zit in mijn bloed, net als creatief bezig zijn. Mijn kamer was vroeger altijd een opslag voor wc rolletjes, doosjes, sigarenkistjes, knopen, papier, verf en noem maar op. Ik kon mezelf uren vermaken met knutselen op mijn kamer. De opleiding Activiteitenbegeleiding leek mij daarom een geschikt beroep. Creatief en zorgen met elkaar kunnen combineren was voor mij het ideaal plaatje. Na mijn opleiding ben ik dan ook op een activiteitencentrum terecht gekomen. Een ontzettend gezellig activiteitencentrum met gezellige collega’s en een leuke club deelnemers.

Maar na 10 jaar was daar wel het een en ander veranderd.. niet in gezelligheid, die was er gelukkig nog steeds. Maar wel in de manier van werken, nieuwe regels en wetten en een hoop bezuinigingen. Ik begon dan ook tegen steeds meer tegen muren aan te lopen. Muren die ik deels ook zelf creëerde omdat ik graag wilde blijven werken zoals ik voorheen deed. Wetende dat ik steeds minder op mijn manier mocht werken, werd mijn werkplezier steeds minder. De werkdruk werd hoger en achteraf gezien stond ik al op mijn tenen voor dat mijn werkdag begon. Uiteraard hoef ik niet uit te leggen dat ik daar thuis ook steeds minder gezellig van werd.

Toen ik na een vergadering voor de zoveelste keer verhit thuis kwam stelde mijn man voorzichtig voor dat het ook “oké was om te stoppen”. Het einde van die maand lag mijn ontslagbrief bij de manager. In de uitwerktijd sloeg mijn twijfel toe.. “doe ik hier wel goed aan?” “wat nou als ik verkeerd gekozen heb” “en nu dan?”. Voor mijn gevoel was ik even helemaal klaar met de sector Zorg maar mijn enige diploma’s die ik had waren gericht op zorg. De maanden daarna hadden we (mijn man en ik) besloten dat ik voorlopig thuis zou blijven voor de kinderen. Zodat de basis thuis ook weer kon landen en ik weer gezellig kon worden thuis. En dat voelde ontzettend raar maar ook zeer rustgevend. Dit had ik echt even nodig maar het gezin ook. Mijn oudste zoon had hier ook veel profijt van en presteerde overal weer veel beter. Al snel waren dan ook mijn twijfels weg. Dit was goed, voor zowel mezelf als de rest van het gezin. Maar stil zitten kan ik niet…

Gelukkig had ik ook nog hobby’s, creatieve hobby’s. Zo had ik een plotter, een snijmachine voor o.a. het maken van stickers en strijkapplicaties, waar ik volop mee aan de slag ging en had ik al een tijdje Bodycasting ontdekt.

Bodycasting was wel echt een passie. Je maakt hierbij 3D kunstwerken van een deel van het lichaam. Bekende voorbeelden zijn hand en voet afdrukjes van baby’s maar ook handbeelden van volwassen personen met 2, 3 of meer personen. Maar je kunt er 1001 kanten mee op, gezicht afdrukken, torso’s etc.

Het mooiste aan bodycasting vind ik dat je een moment “vangt” en dat mag omzetten naar een tastbare herinnering voor de klant.

En dat kunnen hele mooie momenten zijn zoals een geboorte of trouwdag. Maar ook bijzondere momenten zoals een jubileum, de hechte band in een generatiebeeld of samen met je huisdier. En je hebt de moeilijke momenten waarin er afscheid moet worden genomen. Soms is dit van volwassen personen maar ook kinderen die afscheid moeten nemen van het leven. Of ouders waarvan hun baby al stil ter wereld komt. Het zijn moeilijke maar juist daardoor waardevolle momenten om nog een tastbare herinnering van te mogen maken voor dit gezin/ouders of nabestaande.

Deze hobby in bodycasting begon klein met mijn eigen kinderen, tot familie en vrienden. En daarna werden dat vrienden van vrienden tot dit uitgroeide naar steeds meer mensen die de weg naar mij gevonden kregen. En toen ik toch thuis was komen te zitten begon het te kriebelen om me in te schrijven bij de KVK.

Eigen baas, eigen bedrijf, een ondernemer worden… “Maar kan ik dat wel?” “Stel dat het fout gaat” “Wat als het alleen maar geld gaat kosten?” opnieuw die twijfel.

Een aantal gesprekken en inspirerende mensen trokken me toch over de streep. Ik wist maar half waar ik aan begon maar ik heb alles stap voor stap gedaan. En kreeg steun van mijn gezin, familie en vrienden die bijsprongen waar nodig. ZO dankbaar daarvoor, want anders was ik nooit waar ik nu sta. Tadaaaa en daarmee is Creazzl ontstaan!

Ik ben nu eigen baas, kan mijn eigen tijd indelen zodat ik er ben voor de kinderen. Ik kan nu werken op een manier die ik prettig vind. En ik ben f*cking trots op mezelf. Nooit gedacht dat ik die sprong zou maken, nooit gedacht dat ik het kon. Maar met hulp en een leergierige instelling ben ik al een heel eind gekomen.

Oke, mijn bedrijf bestaat pas een jaar en ik ben echt nog niet uitgeleerd in ondernemen. Maar het heeft me al zoveel plezier en waardering gebracht (en natuurlijk ook een ton aan stress haha maar die wegen niet zwaarder dan het plezier en de trots die ik erin steek)

Want ja.. aan 1 hobby blijk ik nooit voldoende te hebben dus komt daar stiekem steeds meer bij.. Wie weet waar ik over een jaar sta!

Liefs Ilse.

Wil jij ook een keer iets schrijven voor Favoriete Plekje? Stuur me dan een mailtje via info@favoriete-plekje.nl of een DM op Instagram.